O książkach

Sięgając po ksiażki Tess Gerritsen, szczególnie z cyklu Rizzoli/Isles mamy gwarancję, że otrzymujemy najwyższego gatunku thriller medyczny ze świetną zagadką kryminalną, wartką akcją i ciekawymi wstawkami medycznymi. Tak jest i tym razem. Po w mojej opinii słabszej " Milczącej dziewczynie ", która była kontynuacją genialnej " Doliny umarłych " tym razem otrzymujemy rewelacyjną pozycję trzymającą w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Tym razem historia toczy się wokół obok trójki ocalałych dzieci - dwóch chłopców i jednej dziewczynki. Nie łączy ich nic, po za tym, że zarówno ich rodzice jak i rodziny zastępcze zostały zamordowane w tym samym roku, w przeciągu kilku dni w jednym miesiącu. W dalszym ciągu ktoś czyha na życie ocalonych dzieci, dlatego zostają przeniesione do bezpiecznego miejsca - położonej wśród lasów stanu Maine szkoły Evensong. Uczniowie i nauczyciele mają jedną cechę wspólną, wszyscy są bezpośrednimi albo pośrednimi ofiarami przem

Fabrykantka Aniołków to póki co ostatnia książka w cyklu o Erice Falck i Patricku Hedstroemie, którego akcja toczy się głównie we Fjallbace.Następna powieść ma zostać wydana w listopadzie tego roku.  Autorka znowu wraca w przeszłość, którą zestawia ze współczesnością. Ta część cyklu przypominała mi poprzednie książki, a zarazem brakowało tu pewnych akcentów, jak cynamonowe bułeczki i wszechobecna kawa, które tamtym dodawały pewnego pozaliterackiego smaczku. Wydarzenia sprzed ponad wieku mieszają się z historią kryminalną, która toczy się obecnie oraz nawiązuje do tajemnic z lat 70tych.  Tym razem akcja toczy się wokół Ebby, która wróciła wraz z mężem do swojego rodzinnego domu, znajdującego się na jednej z wysp obok Fjalbacki, po tragicznej śmierci ich synka.  Ktoś czyha na życie Ebby i policja z braku innych podejrzanych zaczyna badać tajemniczą historię sprzed 30 paru lat, gdy policjanci zastali roczną Ebbę samą w domu a cała jej rodzina zniknęła. Równorzędnie autorka p

Staram się nie czytać recenzji, zanim nie napiszę własnej, aby się niepotrzebnie nie sugerować. Niestety ciekawa opinii innych czytelników o tej książce przeczytałam parę wpisów. Dowiedziałam się z nich, że książka jest tzw. "mashupem" czyli tworem, w którym pojawiają się znajome z innych pozycji literackich wątki. Sięgnęłam po "Piątą falę" gdyż  lubię książki dla młodzieży. Głównie za prosty styl, wartką akcję i ciekawą historię. Wątki nastoletniej miłości trzeba strawić i nie zwracać na nie uwagi. "Piątą falę" zabrałam ze sobą na urlop, gdzie spełniła ona doskonale swoją rolę powieści na leniwą lekturę na leżaku. Główna bohaterka książki o imieniu Cassie, od Cassiopeia, ma 16 lat i mieszka samotnie w namiocie w leśnej głuszy, wychodząc raz na jakiś czas aby uzupełnić zapasy. Nie ufa nikomu, a jej zmysły są przeczulone na najmniejszy ruch i szmer. Cassie jest jedną z ostatnich przedstawicieli gatunku ludzkiego na planecie Ziemia. Momentami wydaje

Sięgnęłam po tę pozycję zaintrygowana ciekawych opisem i zachęcona wieloma pozytywnymi opiniami na jej temat Książka zaczyna się ciekawie. Oto pani farmakolog Marina, dowiaduje się od swojego szefa, a zarazem sekretnego kochanka - pana Foxa, że jej kolega z pracy oraz przyjaciel zmarł w czasie wyprawy do Amazonii. Anders Eckmann miał zdyscyplinować doktor Swenson, która od lat prowadzi badania nad tajemniczym lekiem, w sekretnym laboratorium w dżungli. Jednakże jego wyprawa nad brzegi Amazonki nie przyniosła pożądanego rezultatu, a tylko wszystko skomplikowała. Marina, ma swoje własne nudne życie, w które nawet romans z przełożonym nie wnosi kolorów. Najbliższą jej osobą jest jej zmarły przyjaciel - jego śmierć jest dla niej wstrząsem. Nie tylko musi przyjąć na siebie ciężar powiadomienia wdowy po Andersie i jego trzech synów, lecz również trawią ją wyrzuty sumienia, że to ona mogła wyruszyć do Amazonii zamiast niego. I w końcu wyrusza. Zostaje wysłana do Brazylii, aby po

To moje drugie podejście do Wywiadu z Wampirem . Pierwszy raz czytałam książkę 12 lat temu, jako świeżo upieczona studentka. Oczywiście wcześniej wiele razy widziałam świetną ekranizację, a zarazem jeden z najlepszych filmów o wampirach. Szczególnie początek filmu zapada w pamięć - ujęcia Golden Gate i San Francisco, światła nowoczesnego miasta zestawione z rewelacyjnym wykonaniem klasycznego "Libera me". Niewinne głosy chłopięcego chóru śpiewające "Ocal mnie Panie od nagłej śmierci...", czyli modlitwy o dobrą śmierć, jako początek Wywiadu są pewnego rodzaju przewrotną zabawą z widzem. Przeplatający się w filmie wątek "Libera me" powoduje, że ten zupełnie niestraszny film jednak wywołuje ciarki. Sama książka "Wywiad z wampirem" została wydana w 1976 roku. Nazywana jest najsłynniejszym horrorem naszych czasów. Kto jednak nastawia się na powieść pełną wyskakujących zza węgła straszydeł, może być rozczarowany. Gdy czytałam ją po raz pierwszy,

Napiszę krótko - nie warto! Od dobrych paru lat Pan Jacek wydaje kolejne książki, które mają nas zbliżyć do tajemnicy pochodzenia Mordimera oraz jego przeznaczenia. Tymczasem każda kolejna pozycja z tytułem "Ja Inkwizytor" jest gorsza od poprzedniej i wnosi tylko strzępki tego co miała. Wystarczyłoby zamknąć cały okres między dzieciństwem a inkwizytorem biskupa Hez Hezronu w maksymalnie dwóch, ale treściwych książkach, zamiast rozciągać to jak "Modę na sukces". Marketing koło tego tomu przygód Mordimera był spory, nawet powstał trailer. Co z tego, skoro autor zaserwował nam kolejny odgrzewany kotlet, który stracił już zupełnie smak. Dostajemy dwa nędzne opowiadania. Jedno, nawet z potencjałem, który został niewykorzystany, a zakończenie niedopowiedziane, a drugie nadaje się jedynie na podpałkę. Język i styl takie same, ale uleciała gdzieś magia. Książka jest zwyczajnie nudna. 2/10