O książkach

Jednym z gorszych doświadczeń czytelniczych jest rozczarowanie książką, którą miało się od dawna ochotę przeczytać. Pierwszy raz z "Klasą" zetknęłam się, gdy ukazała się ona jako nowość. Blurb był niezwykle dobry, gdyż po przeczytaniu opisu nabrałam na nią sporej ochoty. W końcu po dłuższym czasie polowania na egzemplarz w bibliotece zabrałam się za lekturę. Uwaga, zawiera spojlery. Pierwsze rozczarowanie przyszło po paru stronach - głównie stylem autora, który preferuje krótkie, najczęściej zawierające jedno orzeczenie i jak najmniej epitetów zdania. Przez to, może i czyta się szybko, ale nie ma się czytelniczej przyjemności. Dla mnie lektura sprawiała wrażenie serii z karabinu maszynowego - krótkie zdania i pędząca akcja. Przez dobitne zamiast subtelnego nakreślenie emocji, tekst sprawiał wrażenie surowego..  Porównując do innych autorów, miałam wrażenie, że czytam Tanyę Valko. W oparciu o inne zmysły - odbiór jest podobny jak oglądanie brazylijskiej telenoweli n

Jeśli ktoś jest fanem "Gwiezdnych Wojen" aktorki zwącej się Carrie Fisher nie trzeba mu dwa razy przedstawiać. Legendarna już księżniczka Leia z jej warkoczykami, biała suknią a potem złotym bikini przeszła już dawno do historii popkultury. Głośno o Carrie zrobiło się w Polsce razem z premierą ostatniej części Gwiezdnych Wojen, w której zresztą występuje (jeszcze nie byłam w kinie...). W związku z tym szumem medialnym trafiłam na ciekawy artykuł w "Wysokich Obcasach" na temat Carrie Fisher i informacji na temat jej życia oraz w jaki sposób trafiła do obsady GW. Przeczytałam sporą część artykułu - tyle ile było dostępne online i nabrałam ochoty na polecaną w artykule książkę - "Księżniczka po przejściach". Na okładce Carrie jest w charakteryzacji księżniczki Lei. Natomiast w samej książce na temat gwiezdnych wojen jest może raptem parę stron. Autorka skupia się na swoim życiu, głównie nawykach i terapiach jakim się poddała oraz na jej rodzinie - na

Poniższa recenzja przeznaczona jest dla osób, które zapoznały się z opisem pierwszych dwóch tomów nowej trylogii Kerstin Gier, znanej w Polsce głównie z trylogii Kamieni Szlachetnych, albo podróżników w czasie. Według stanu mojej obecnej wiedzy, trylogia "Księgi snów" nie została jeszcze przetłumaczona. Ostatnią część warto czytać jedynie jako kontynuację, gdyż bez znajomości poprzednich dwóch tomów nie wnosi za dużo sensu. Trzecia i ostatnia część trylogii o podróżowaniu w krainie snów i świadomym śnieniu, w których główną bohaterką jest Liv Silber, nastolatka mieszkająca w domu swojego przyszłego ojczyma wraz ze starszym przyrodnim rodzeństwem, mamą, młodszą siostrą. nianią, kotem i psem. Porównując trzecią część "Księgi snów" do zakończenia trylogii kamienii szlachetnych, to tym razem jest dosyć słabo. Niby dzieje się całkiem sporo, a bohaterka jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a jednak czytając odnosi się wrażenie, że tak naprawdę akcja stoi w mie

To jedna z tych książek, na które trafiłam opierając się na publikowanych co jakiś czas podsumowaniach grupujących najlepsze książki danego okresu czasu. Książka, jak na design bardzo minimalistycznie wydana - biała obwoluta z prostą czarną czcionką skrywa w sobie tak samo prostą wściekle fioletową okładkę. Treść składa się z krótkich esejów na różne tematy związane z designem przedmiotów, jak i estetyką miejsc bądź życia, pogrupowanych w trzy działy. Eseje są krótkie, ale treściwe. Niektóre ciekawsze, inne nudne. Dużo nawiązań do historii najnowszej Polski i pokazanie tematu przez pryzmat PRL czy też lat 90. Czyta się dobrze, szybko, ale też bardzo szybko treść ulatuje. Raptem miesiąc po lekturze, tak naprawdę jestem sobie w stanie przypomnieć raptem 2-3 poruszone tematy. To przyjemna i prosta lektura na leniwe popołudnie. 2/5

Patrząc na wydanie "Dziewczyny z pociągu" jedną z pierwszych rzeczy na które zwraca się uwagę jest rekomendacja samego króla horrorów - Stephena Kinga - z informacją, że nie mógł się oderwać od powieści. To jedna z informacji, która na pewno wywindowała tą książkę wysoko we wszelkich rankingach sprzedażowych. Ostatnio ten thriller zyskał nawet tytuł najlepszej książki roku w kategorii "Kryminał i Thriller" na portalu "Goodreads". Moim pierwszym wrażeniem po rozpoczęciu lektury było, dziwne deja vu. Styl oraz budowa książki przypomina mi mieszkankę "Zaginionej dziewczyny" Gilian Flynn z "Zanim Zasnę" S.J. Watson. Akcja przedstawiana jest w ujęciu teraźniejszym, ale są też przesunięte o parę miesięcy retrospekcje. Jednakże w przeciwieństwie do "Zaginionej dziewczyny" postaci w książce Pani Pauli Hawkins są płaskie i schematyczne. Nie rozwijają się, ani nie zmieniają. Główna bohaterka - Rachel - jest jedną z najbardziej wk