Katarzyna Puzyńska - Motylek

Na forum z którego czerpię inspiracje literackie pojawiła się całkiem niedawno dyskusja na temat polskich kryminałów. Oprócz uwielbianego przeze mnie Miłoszewskiego szczególnie chwalona była również Katarzyna Puzyńska. 

"Motylek" przypominał mi momentami Camillę Lackberg, szczególnie ze względu na pewne analogie związane z miejscami i postaciami książki. Miejsce akcji to Lipowo - mała miejscowość turystyczna, która ożywia się głównie latem (polska Fjalbacka?) Główna bohaterka żeńska, to Weronika Nowakowska - która po rozwodzie z mężem kupiła wiedziona impulsem stary dworek i wprowadziła się do niego uciekając z Warszawy (podobnie do Eriki Falck, która zostawiła duże miasto i wróciła do Fjalebacki). Bohater męski to lekko pulchny szef posterunku Daniel Podgórski (kogo wam on przypomina?), który na dodatek nawiązuje romans z Weroniką. Jest jeszcze troje policjantów - którzy też przypominają załogę z książek Pani Lackberg oraz matka Daniela, która się wszystkimi opiekuje i dokarmia ciastem.

W małym spokojnym Lipowie ginie zakonnica - ktoś ją zabił, a potem kilkukrotnie przejechał samochodem aby zatuszować zabójstwo. Po tej makabrycznej zbrodni następuje kolejna. Akcja przeplata się z retrospekcjami kogoś, kto chce być Motylkiem. Co też bardzo przypomina manierę pisania Pani Lackberg.

Sam wątek kryminalny jest jednak bardzo ciekawy. Początkowo myślałam, że wiem, kto jest mordercą, ale autorka zręcznie wykręciła akcję. W zasadzie do końca można się tylko domyślać.

Zagadka kryminalna jest zdecydowanie na plus. Największą słabością książki jest główna bohaterka - Weronika Nowakowska, która tak w zasadzie nie wiadomo po co tam jest, gdyż mimo wysiłków nie pchnęła akcji do przodu. Jeśli była to zamierzona próba wykreowania jej na drugą Erikę, to w mojej opinii nieudana.

Za to policjanci oraz komisarz Kryminalna Klementyna Kopp bardzo dobrze autorce wyszli, zwłaszcza kontrowersyjna Pani policjant.

Sięgnęłam po drugi tom.

Motylka oceniam na 3/5