O książkach

Wdowa to kryminał, w którym jak w ostatnio popularnych książkach jak Dziewczyna z Pociągu, czy Zaginiona Dziewczyna , nic nie jest do końca takie, jakby się mogło wydawać. Autorka porusza kilka ważnych i trudnych tematów. Główny wątek kryminalny obraca się wokół kwestii pedofilii i porwania małej dziewczynki. Ale ważna jest także wpływ prasy na życie ofiar i potencjalnych przestępców jak i przemoc domowa. Tytułowa wdowa - Jean - to kobieta, która straciła niedawno męża w wypadku komunikacyjnym. Dokładniej rzecz biorąc wpadł pod autobus. Gdy tylko policja, a następnie prasa zorientowała się o kogo chodzi, wdowa stała się najbardziej "łakomym kąskiem" dla wielu dziennikarzy, którzy przepychają się pod jej drzwiami aby uzyskać możliwość przeprowadzenia z nią wywiadu. Zmarły mąż był głównym podejrzanym w procesie o porwanie 3 letniej dziewczynki. Procesie, który został rozstrzygnięty na korzyść pozwanego, a jednak pozostawił wiele otwartych pytań. Autorka powoli roz

Czasami zupełnie przypadkiem można trafić na książkową perełkę. Tak właśnie zdarzyło mi się w przypadku książki autorstwa Libby Bray - Diviners - przetłumaczonej na polski, zresztą trochę na wyrost "Wróżbiarze". Wybrałam ją z oferty audiobooków popularnego serwisu streamingowego, w języku niemieckim, bo niestety polskich książek tam jak na lekarstwo. Początkowo nie byłam zachwycona, gdyż monotonny sposób czytania lektorki nie pozwalał mi za bardzo skupić się na powieści, nie poddałam się jednak i nie żałuję, bo kazdą wolną chwilę poświęcałam na słuchanie książki.. Akcja toczy się w Nowym Jorku w latach 20stych. Czasach, gdy tam były już automaty z kanapkami, pod ulicami jeździło metro, ludzie używali telefonów oraz bawili się do białego rana w różnych szemranych knajpach, które ze względu na prohibicję musiały ukrywać się w najdziwniejszych miejscach. Książka zaczyna się na przyjęciu bogatych nastolatków mieszkających na Upper East Side. Zaczynają bawić się tablicz

Dawno temu, pod koniec XX wieku w drugiej klasie liceum przerabialiśmy Romantyzm.  Wśród książek o jakich traktował podręcznik przygodnie wspominany był również Mnich - George Matthew Lewisa jako przykład powieści gotyckiej. Wtedy nie sięgnęłam po dodatkowe lektury, wystarczyło mi to co zaproponowała nauczycielka. Na studiach zafascynował mnie "czarny romantyzm" w wydaniu niemieckim z jego przedstawicielami jak E.T.A. Hoffmann czy Novalis. Jeszcze później zgłębiając temat wampiryzmu w kulturze trafiłam na Polidoriego i Sheridana Le Fanu, ale Lewisa omijałam długo. Aż do 2017 roku. Stwierdziłam, że mam ochotę na coś typowo gotyckiego na mroźne styczniowe wieczory. Wybór padł na Lewisa i jego Mnicha, szczególnie, że niedawno został wydany w ładnym formacie. Wgryzienie się w książkę i styl autora jest trudne, szczególnie dla kogoś przyzwyczajonego do prozy współczesnej, której w ostatnim czasie czytam zdecydowanie więcej niż klasyki. Mnich to pod względem stylistycznym typo

Pierwsza książka, którą przeczytałam w 2017 roku. Nastrojowa, smutna i bardzo ludzka powieść o stracie, życiowych błędach i poczuciu winy. Autor skupia się na ludziach i ich emocjach. Ważne są uczucia oraz interakcje między bohaterami. Te małe i te duże. Książka składa się z rozdziałów pisanych z perspektywy różnych osób w różnym okresie czasu. Czasami przenosimy się daleko w przeszłość, czasem tylko trochę albo autor ukazuje teraźniejszość bohaterów.  Postaci w książce to bezpośrednie, albo pośrednie ofiary pożaru domu, w którym zginęło czworo bliskich postaciom osób. Koligacje i powinowactwa do ofiar są najróżniejsze. Największej tragedii doświadczyła jednakże June Reid - pięćdziesięcioczteroletnia właścicielka galerii która w pożarze straciła córkę, niedoszłego zięcia, byłego męża i kochanka.  To nastrojowa powieść, zdarzeń jest tu mało i akcja nie pędzi. Ważne są stany psychiczne bohaterów i ich odbieranie świata w postaci tragedii jak również przeżywanie żałoby. 4/5