O książkach

Stephenie Meyer i Thriller. Zapowiadało się co najmniej ciekawie... Mimo płytkości samej historii  przedstawionej "Zmierzchu"  przyznaję, że była to bardzo "miodna" książka, którą czytało się szybko i przyjemnie. Idealny czasoumilacz i pozycja na odstresowanie. "Intruz" mi się nie podobał, główna bohaterka irytowała mnie jeszcze bardziej niż Bella - swoją drogą ciekawe, że Stephanie ma talent do tworzenia takich irytujących "bab". Historia też mnie nie wciągnęła. Przeczytałam, ale z trudem. Chemik ma być Thrillerem, w którym nic nie jest czym się wydaje. Od razu uprzedzam, że nie ma tutaj twistu, który mógłby decydująco podnieść walory książki. Całość wydaje się chaotyczna. Momentami nie wiadomo o co chodzi, pojawiają się jakieś decydujące kwestie, które wynikają nagle i przypadkowo. Ale do rzeczy. Książka rozpoczyna się z perspektywy głównej postaci - dziewczyny lubiącej unisexowe imiona, dzięki czemu może rozmyć się w tłumie. Ta

Czwarta i w mojej opinii najlepsza póki co część cyklu inspirowanego Szekspirem. Margaret Atwood - utytułowana kanadyjska pisarka wzięła na warsztat "Burzę" Szekspira i na kanwie tego dramatu stworzyła powieść. W porównaniu z poprzednimi "inspiracjami" pozycja jest dobra, ale porównując ją z jakąkolwiek inną książką, która nie powstała w oparciu o coś, to w dalszym ciągu jest to "odgrzewany kotlet". Margaret Atwood zrobiła sztukę w sztuce. Akcja i postępowanie bohaterów w dużym zakresie pokrywają się w opowiadanej historii i granej przez główne postaci książki sztuce Szekspira. Głównym bohaterem jest reżyser teatralny, a zarazem legendarna postać w kręgach teatralnych Felix, który przeżywa własny dramat - najpierw umiera jego żona, a kilka lat później trzyletnia córka Miranda. Felix ogarnięty bólem planuje wystawienie zupełnie innej niż dotychczas Burzy, przedsięwzięcie nie dochodzi jednak do skutku, gdyż na skutek intryg jego pozornych przyjaciół z

"Dziewczyna jak ocet" autorstwa Anne Tyler to współczesna wersja "Poskromieniem Złośnicy" Szekspira, kolejna w cyklu powieści inspirowanych dziełami wielkiego dramaturga. Książka jest bardzo "lekka" w treści i odbiorze. W zasadzie przewidywalna od samego początku i banalna. Czyta się dobrze, ale jest jak odgrzewany obiad - nie ten smak. Dodatkowo bardzo szybko ulatuje z pamięci. Bohaterką jest Kate Battista, córka naukowca od lat prowadzącego badania w laboratorium i czekającego na wielki przełom. Doktor Battista, po śmierci żony wprowadził w domu szereg zasad, które mają być przestrzegane przez jego dwie córki - dorosłą i spokojną Katę i nastoletnią i zbuntowaną Bunny.  Pewnego dnia, naukowiec prosi starszą córkę aby przyniosła mu do pracy lunch, który zapomniał w domu. Korzystając z okazji przedstawia ją swojemu asystentowi - Piotrowi Szczerbakowi, który jak się później okazuje, ma zostać deportowany gdyż kończy się jego wiza. Jedyną szansę na zmi

Książki Charlotte Link trudno nazwać tylko kryminałami. Oprócz wątku kryminalnego, autorka z wprawą wplata również sporo wątków obyczajowych i buduje parę historii dookoła głównych zdarzeń. Ma przy tym dar, aby tak snuć opowieść, że przenosi czytelnika niepostrzeżenie do innej historii, która nagle staje się tą główną. Nie inaczej jest w przypadku Lisiej Doliny. Głównym bohaterem jest Ryan, drobny przestępca, który ma na koncie parę wykroczeń takich jak małe kradzieże, rozbój i pobicia. Ryan najbardziej na świecie boi się więzienia. Jego styl życia, jednak ciągle sprowadza na niego kłopoty. Nie jest w stanie utrzymać ani stałej pracy ani związku. Błędy przeszłości ścigają go na każdym kroku. Jest zmuszony oddać 20 000 funtów które pożyczył parę lat wcześniej od lichwiarza, w innym wypadku może zostać zabity. Zmuszony sytuacją podejmuje szaloną decyzję - z opuszczonego parkingu porywa kobietę, która stoi tam sama obok samochodu, gdyż wcześniej pokłóciła się z mężem. Jest to Pani

Kolejna książka z cyklu powieści współczesnych inspirowanych Szekspirem. Tym razem w oparciu o dramat "Kupiec Wenecki". Napisana przed Howarda Jacobsona, który do tej pory był mi zupełnie nieznany.  Autor w książce nagina czas i przestrzeń, gdyż przenosi Szekspierowskiego Shylocka - weneckiego, żydowskiego kupca do współczesnej Anglii w okolice tzw "Złotego trójkąta". Tam na cmentarzu spotyka go kolekcjoner sztuki oraz bogacz Strulowitz i zaprasza do swojego domu, aby podyskutować z nim o kwestii żydowskiej oraz o problemach jakie ma z córką. Strulowitz nie traktuje religii jako czegoś ważnego, a jednak wyznanie pełni ważną rolę w jego życiu oraz  ma wpływ na jego stosunek do żon i córki. Strulowitz jest współczesną wersją Shylocka,  ma sparaliżowaną żonę, nadmiernie dojrzałą na swój wiek i rozpustną córkę oraz problemami natury filozoficznej.  Oprócz wyżej wspomnianych wśród bohaterek jest też rozpuszczona i zmanierowana dziedziczka fortuny Plurabelle o ba

Zanim dowiedziałam się, że Tom Ford wyreżyserował film pod tytułem "Zwierzęta Nocy" nie byłam świadoma, że taka książka istnieje, oraz że została wydana lata temu również w Polsce pod tytułem Tony i Susan. Przy okazji premiery filmu, jedno z wydawnictw wprowadziło ją ponownie na rynek pod zmienionym tytułem. Zwierzęta nocy to intrygująca powieść w powieści, od której trudno się oderwać. Klimat jest dosyć ciężki, a opisane zdarzenia - szczególnie te w książce, wywołują ciarki na plecach.  Główną bohaterką jest Susan, nauczycielka literatury w collegu w Chicago, żona znanego kardiochirurga i matka trójki dzieci. Pracuje dorywczo, a większość czasu spędza w domu na wsi. Pewnego dnia otrzymuje przesyłkę od jej poprzedniego męża Edwarda, z którym rozstała się w niezbyt miłych okolicznościach. Edward, niespełniony pisarz, przesyłam Susan swoją powieść, która ma być wydana pod tytułem "Zwierzęta Nocy", przy okazji proponuje jej spotkanie gdy przyjedzie do Chicago i