Wołanie Grobu - Simon Beckett

-
No i przeczytałam ostatnią póki co książkę, w którym głównym bohaterem jest David Hunter. Czuję już przesyt Beckettem.

Tym razem akcja toczy się głównie na terenie wrzosowisk w Kornwalii. Autor przedstawia wydarzenia teraźniejsze oraz przeszłe, co daje nam szansę poznania życia Davida Huntera przed wypadkiem jego żony i córki.

Mało tutaj antropologii sądowej. Jest ona ograniczona do badania grobu i wydobytego z niego ciała. To książka bardziej psychologiczna. Bohaterowie żyją w strachu przed zemstą niezrównoważonego i niezwykle brutalnego mordercy, który uciekł z więzienia, a który może chcieć wyrządzić bohaterom krzywdę za zdarzenia sprzed 8 lat.
Prawię dekadę przed teraźniejszymi wydarzeniami, doktor Hunter był członkiem ekipy badającej grób zamordowanej brutalnie nastolatki. Konfrontacja z jej mordercą nie zakończyła się pozytywnie dla ekipy i wiele osób chciało o niej zapomnieć. Przeszłość jednak brutalnie wtargnęła w życie bohaterów.

Klimat powieści jest super. Puste wrzosowiska, mgła, oddalenie od cywilizacji potęgują uczucie strachu. Jednakże sama fabuła, zagadka kryminalna, a przede wszystkim brak opisów antropologicznych sprawiają, że to raczej przeciętna powieść jakich wiele, do tego jest najnudniejsza ze wszystkich tomów o doktorze Hunter.

Raptem 5/10

Komentarze

  1. Zatracona w książkach11 lipca 2014 10:11

    Pamiętam, że właśnie ta ostatnia część podobała mi się najmniej, jednak przeczytałam, żeby mieć pełną wiedzę o Hunterze ;) Nie wiem czy jakaś nowa książka z doktorem byłaby dobrym pomysłem, ale z tego co wiem autor napisał teraz "Rany kamieni", które nie są związane z Hunterem ;) Póki co, jeszcze nie czytałam, więc nie wiem czy jest lepsza czy nie.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sarah Lark - Saga Nowozelandzka

-
Obraz
Słyszałam o Sarze Lark i jej zachwalanych książkach na temat losów kobiet na Nowej Zelandii. Wybierając kolejne audiobooki do słuchania w aucie zdecydowałam się na "Trylogię Nowozelandzką" ze względu na lekką tematykę i nie zawiodłam się. Trzy tomy: "W krainie białych obłoków", "Pieśń Maorysów" i "Krzyk Maorysów". To historia dwóch kobiet i ich głównie żeńskiego potomstwa na przestrzeni 60 lat. Książki najlepiej czytać po kolei, gdyż dzięki temu zachowamy spójność historii i nie narazimy się na spoilery. Protagonistki - Helen, londyńską guwernatkę oraz Gwyneirę - walijską arystokratkę poznajemy w pierwszym tomie, gdy obie udają się na Nową Zelandię, aby tam poznać przyszłych mężów i założyć rodzinę, a także rozpocząć zupełnie nowe życie na tej odległej od Anglii ziemi. Rzeczywistość którą zastają na miejscu znacznie różni się od oczekiwań jakie miały w stosunku do przyszłego życia, ale jako silne kobiety szybko znajdują rozwiązan
Czytaj więcej

Literatura erotyczna - Raczej post 18+ ;)

-
Obraz
Książki erotyczne, czyli pozycje, które w historii literatury są prawie od zawsze, w ciągu ostatnich lat jednak przeżywają swój renesans, a od zeszłego roku zdominowały listy nowości i bestsellerów dużych księgarni. Wszędzie pełno Greyów, Crossów, różnokolorowych historii i powieści poruszającej wątki BDSM. Każda z osób, które lubią czytać książki, zapewne miało okazję zetknąć się z tym typem literatury w swojej czytelniczej karierze. Pierwszym "dziełem" z zakresu literatury erotycznej jakie ja miałam okazję przeczytać była "XIII Księga Pana Tadeusza" autorstwa Fredry, która krążyła jako tajne ksero między uczniami w moim liceum. W tamtych odległych o ponad dekadę czasach, powieści erotyczne nieśmiało przecierały sobie drogę na salony,  pozostając raczej w zakresie mało popularnej literatury niszowej. Wątki były dostępne jednak w amerykańskich horrorach, czasami stanowiąc większość ksiażki - np.  "Trzęsawisko" autorstwa Guy N. Smith'a. Na s
Czytaj więcej

Rick Yancey - Piąta Fala "Bezkresne morze"

-
Obraz
Nie czekałam za bardzo na tę część cyklu, ale byłam ciekawa dalszych losów Cassie, Evana, Zombiego, Sama, Ringer i pozostałych. Bezkresne morze toczy się bezpośrednio po zdarzeniach z pierwszego tomu (Piątej fali). Mimo dynamicznej akcji i wielu zwrotów, nie jest jednak tak ciekawa jak pierwsza część. Nie ma tutaj już elementu zaskoczenia. Jest zbyt młodzieżowa, za dużo tutaj analizowania nastoletnich uczuć, za dużo bezsensownych wybuchów i niepotrzebnej śmierci, za dużo głupich wyborów. Całość sprawia wrażenie nie do końca przemyślanej. Brak jej polotu i świeżości poprzedniego tomu, to część przechodnia, dopowiedzenie paru fragmentów przed finałem, który liczę, że będzie ciekawy. Słowa z tytułu "bezkresne morze" pojawiają się w wielu miejscach w tekście, co raczej sprawia wrażenie wrzucania ich tam na siłę, aby książka sprawiała wrażenie mądrzejszej. Historie z tej części są raczej nudne. Akcja chociaż dynamiczna niewiele wnosi do całości. Pozostaje więcej py
Czytaj więcej