Ja Inkwizytor, Głód i pragnienie - Jacek Piekara

-
Napiszę krótko - nie warto!
Od dobrych paru lat Pan Jacek wydaje kolejne książki, które mają nas zbliżyć do tajemnicy pochodzenia Mordimera oraz jego przeznaczenia.
Tymczasem każda kolejna pozycja z tytułem "Ja Inkwizytor" jest gorsza od poprzedniej i wnosi tylko strzępki tego co miała. Wystarczyłoby zamknąć cały okres między dzieciństwem a inkwizytorem biskupa Hez Hezronu w maksymalnie dwóch, ale treściwych książkach, zamiast rozciągać to jak "Modę na sukces".

Marketing koło tego tomu przygód Mordimera był spory, nawet powstał trailer. Co z tego, skoro autor zaserwował nam kolejny odgrzewany kotlet, który stracił już zupełnie smak. Dostajemy dwa nędzne opowiadania. Jedno, nawet z potencjałem, który został niewykorzystany, a zakończenie niedopowiedziane, a drugie nadaje się jedynie na podpałkę.

Język i styl takie same, ale uleciała gdzieś magia.
Książka jest zwyczajnie nudna.

2/10

Komentarze

  1. Zatracona w książkach11 maja 2014 11:02

    Szczerze mówiąc nigdy nie miałam przyjemności spotkania się z twórczością Jacka Piekary, ale widzę, że nic nie straciłam ;) Dziękuję za ostrzeżenie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cailleach12 maja 2014 21:37

      Pierwsze cztery powieści jakie Pan Jacek wydał w cyklu o Inkwizytorze - "Sługa boży", "Młot na czarownice", "Miecz aniołów" i "Łowcy dusz", były całkiem udane. Nawet "Płomień i krzyż" również trzymał fason. Dopiero cykl zaczynający się od "Ja, inkwizytor" jest stopniowaniem nudy.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sarah Lark - Saga Nowozelandzka

-
Obraz
Słyszałam o Sarze Lark i jej zachwalanych książkach na temat losów kobiet na Nowej Zelandii. Wybierając kolejne audiobooki do słuchania w aucie zdecydowałam się na "Trylogię Nowozelandzką" ze względu na lekką tematykę i nie zawiodłam się. Trzy tomy: "W krainie białych obłoków", "Pieśń Maorysów" i "Krzyk Maorysów". To historia dwóch kobiet i ich głównie żeńskiego potomstwa na przestrzeni 60 lat. Książki najlepiej czytać po kolei, gdyż dzięki temu zachowamy spójność historii i nie narazimy się na spoilery. Protagonistki - Helen, londyńską guwernatkę oraz Gwyneirę - walijską arystokratkę poznajemy w pierwszym tomie, gdy obie udają się na Nową Zelandię, aby tam poznać przyszłych mężów i założyć rodzinę, a także rozpocząć zupełnie nowe życie na tej odległej od Anglii ziemi. Rzeczywistość którą zastają na miejscu znacznie różni się od oczekiwań jakie miały w stosunku do przyszłego życia, ale jako silne kobiety szybko znajdują rozwiązan
Czytaj więcej

Literatura erotyczna - Raczej post 18+ ;)

-
Obraz
Książki erotyczne, czyli pozycje, które w historii literatury są prawie od zawsze, w ciągu ostatnich lat jednak przeżywają swój renesans, a od zeszłego roku zdominowały listy nowości i bestsellerów dużych księgarni. Wszędzie pełno Greyów, Crossów, różnokolorowych historii i powieści poruszającej wątki BDSM. Każda z osób, które lubią czytać książki, zapewne miało okazję zetknąć się z tym typem literatury w swojej czytelniczej karierze. Pierwszym "dziełem" z zakresu literatury erotycznej jakie ja miałam okazję przeczytać była "XIII Księga Pana Tadeusza" autorstwa Fredry, która krążyła jako tajne ksero między uczniami w moim liceum. W tamtych odległych o ponad dekadę czasach, powieści erotyczne nieśmiało przecierały sobie drogę na salony,  pozostając raczej w zakresie mało popularnej literatury niszowej. Wątki były dostępne jednak w amerykańskich horrorach, czasami stanowiąc większość ksiażki - np.  "Trzęsawisko" autorstwa Guy N. Smith'a. Na s
Czytaj więcej

Rick Yancey - Piąta Fala "Bezkresne morze"

-
Obraz
Nie czekałam za bardzo na tę część cyklu, ale byłam ciekawa dalszych losów Cassie, Evana, Zombiego, Sama, Ringer i pozostałych. Bezkresne morze toczy się bezpośrednio po zdarzeniach z pierwszego tomu (Piątej fali). Mimo dynamicznej akcji i wielu zwrotów, nie jest jednak tak ciekawa jak pierwsza część. Nie ma tutaj już elementu zaskoczenia. Jest zbyt młodzieżowa, za dużo tutaj analizowania nastoletnich uczuć, za dużo bezsensownych wybuchów i niepotrzebnej śmierci, za dużo głupich wyborów. Całość sprawia wrażenie nie do końca przemyślanej. Brak jej polotu i świeżości poprzedniego tomu, to część przechodnia, dopowiedzenie paru fragmentów przed finałem, który liczę, że będzie ciekawy. Słowa z tytułu "bezkresne morze" pojawiają się w wielu miejscach w tekście, co raczej sprawia wrażenie wrzucania ich tam na siłę, aby książka sprawiała wrażenie mądrzejszej. Historie z tej części są raczej nudne. Akcja chociaż dynamiczna niewiele wnosi do całości. Pozostaje więcej py
Czytaj więcej